Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non semper, inquam; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At certe gravius. Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Haeret in salebra.: Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
Stoici scilicet.: Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Tenent mordicus.: Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?
Bork: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Sedulo, inquam, faciam.: Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Ut pulsi recurrant?: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quod equidem non reprehendo; Non risu potius quam oratione eiciendum? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc
nostram comprehensionem summi boni.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Non est igitur voluptas bonum. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Si longus, levis. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Verum hoc idem saepe faciamus. Bork Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.